Wybrakowani?

Jakby tak prześledzić pierwsze lepsze internetowe forum o tematyce związków, seksu i szeroko pojętych relacji damsko- męskich, to prędzej czy później zauważa się jak sporą częścią zakładanych przez forumowiczów tematów są te poświęcone ludziom, którzy nie mają żadnego doświadczenia w wyżej wymienionych sferach życia.

Dzisiaj zajrzałam na forum dosłownie na minutkę, żeby zobaczyć czy jest jakiś nowy ciekawy temat i od razu moją uwagę zwróciły wątki w stylu „20 lat i żadnego chłopaka”, „30 lat i prawiczek” itp. itd. Często autorzy takich wątków piszą, że nie wiedzą dlaczego są w takim a nie innym położeniu; że wszystko z nimi w porządku- nie są jacyś brzydcy czy przygłupi, a mimo to nie mogą znaleźć partnera dla siebie.

Pewnie to, co teraz napiszę będzie trochę okrutne i wielu z Was nie zgodzi się z tym, ale ja sądzę, że gdyby naprawdę wszystko z nimi było w najlepszym porządku, to znalazłaby się w ciągu ich 20- 30- czy 40-letniego życia chociaż jedna osoba, która zechciałaby wejść z nimi w jakąkolwiek głębszą relację- czy to związek, czy chociaż cokolwiek, co doprowadziłoby do seksu.  Najgorsze w ich położeniu jest to, że z wiekiem mają tylko gorzej. No bo postawcie się w takiej sytuacji: poznajecie faceta/ kobietę, gada Wam się całkiem spoko, nie czujecie się jeszcze zauroczeni, ale jest miło i nagle dowiadujecie się, że ten człowiek nigdy z nikim nie był. Żadnego związku, mniej czy bardziej poważnego; żadnego seksu; może nawet żadnego pocałunku czy przytulania. I jaka jest pierwsza myśl, która pojawia się w Waszych głowach? Ja od razu, pewnie nawet mimowolnie pomyślałabym „Co jest z nim nie tak, że nikt go nie chciał?” No bo coś musi być nie tak. Inaczej ktoś by go zechciał wcześniej, nie? Nie wiem czy chciałabym budować jakąś relację z kimś, kto nie ma pojęcia jak to robić. W końcu pierwszy związek rzadko bywa udany- po części też pewnie dlatego, że zazwyczaj jesteśmy wtedy na to po prostu za młodzi, ale też nie wiemy jeszcze jak związek funkcjonuje. Uczymy się wszystkiego, popełniamy błędy, naprawiamy je, wyciągamy wnioski, ale jednak ta „pierwsza miłość” rzadko przechodzi próbę czasu. I po jakimś czasie angażujemy się w nowy związek, bogatsi w doświadczenia i mądrzejsi niż poprzednio. Już wiemy jakich błędów nie popełniać, co robić, żeby tym razem było lepiej. Tamci tak dobrze nie mają. Nie wiedzą jeszcze nic. A wszystko, co wydaje im się, że wiedzą jest tylko pustą teorią, której często nie umiemy zastosować w prawdziwym życiu. A im dłużej czekamy na tę pierwszą relację, tym mniej szans mamy, na związki, które możemy zepsuć i się na nich uczyć. No bo pomyślcie- skoro pierwszego partnera znajdzie się w wieku 25 lat, to ile przyjdzie czekać na kolejnego? Co najmniej kilka, w najgorszym wypadku kolejne 25. Ale wtedy przynajmniej jest szansa, że będzie to miłość już do końca życia.

Reasumując i odpowiadając na własne pytanie- uważam, że osoby, które nigdy nie były w związku są jakieś wybrakowane. I bez urazy jeśli takie to czytają- nic do Was nie mam. Po prostu sądzę, że gdyby wszystko było z Wami tak, jak być powinno, to mielibyście za sobą jakieś doświadczenia. No chyba, że jesteście w bardzo młodym wieku, ale po dwudziestce, to już coś jest nie halo… No chyba, że jesteście pieprzonymi księżniczkami i książętami, dla których wszystko jest nie dość dobre i wszyscy nie wystarczająco zajebiści. Jeśli czekacie na nie wiadomo co, to uważajcie, bo możecie się nie doczekać. 

Ps. Wiem, że ostatnio zaniedbałam troszkę to miejsce, ale wiecie- sesja, egzaminy i te sprawy. Na szczęście to już za mną- wszystko pięknie zaliczone bez żadnej poprawki, więc przez jakiś czas będę miała trochę więcej luzu i okazji do nadrabiania zaległości w blogowaniu. Ale czy ktoś to w ogóle czyta? ;p